Menen-Sjampetters 3-1,
25-20, 27-25, 22-25, 25-21

De verdiende punten in de vorige 2 matchen zijn al vlug een voetnoot geworden.
In de hel van Mjiende is het altijd moeilijk spelen. Een oude parketvloer, een scheef plafond, veel te platte mikasa-ballen, de afwezigheid van Ruben H., Ruben L., Sammy, Jan, Nico en Marnix,... veel factoren die een aandeel hadden in de te zure nederlaag. Maar toch mochten deze argumenten geen reden zijn voor dit verlies.
Aanwezige spelers: Bram, Simon, Wout, Joost, Johan, Jelle, Jasper, Erik en Tom.

Set 1 was duidend: we gingen het niet op een blaadje krijgen. We wisten van tevoren al dat we het niet gemakkelijk gingen krijgen als we ons niveau gingen afstemmen op dat van Menen. Snel ontstond een kloofje, receptioneel ging het allesbehalve van een leien dakje en zo werd het ook moeilijk om in de match te komen. Aanvallend lieten we het ook afweten op de belangrijkste momenten. Menen verdedigde georganiseerd en maakte het ons daardoor ook niet gemakkelijker. Een kloof van 2 à 3 punten gaf ons een sprankeltje hoop om de set alsnog te pakken, maar bij een 21-19 wist Menen definitief uit te lopen. Een enkel tegenpunt was dus niet genoeg. 25-20.

In set 2 was het alle hens aan dek, Menen nam opnieuw een snelle voorsprong die het de hele set niet uit handen wou geven. We wisten toch wat in de match te komen en konden nu wel beter opbouwen, enkele goede bloks van Simon en Johan in het midden en van Jelle, Bram en Jasper maakten het spelletje weer wat beter. Ook aan service ging het goed, vooral dankzij Johan. Met een 24-25 stand kwamen we voor het eerst in zicht op setwinst, maar 3 pijnlijke missers zorgden voor 27-25 en 2-0.

Set 3, tijd om in te grijpen, coach Erik kwam op het veld in plaats van Wout, voor wie de eerste match in meer dan 2 maanden nog iets te vroeg kwam. (Volgende week wordt het ongetwijfeld beter). De ingreep werkte, Erik werd middenspeler en Johan schoof op naar de hoek. Direct namen we de voorsprong. Recepties kwamen goed en aanvallend vonden we eindelijk de gaatjes. We onthouden een sterke set van libero Tom, aanvallers Bram, Jasper, Simon en Jelle. Opnieuw scorende opslagen van Johan en invaller Joost zorgden voor een 17-22. Na nog een kleine tegenstoot van Menen werd het toch 22-25.

Al 1 set gewonnen, nu nog 2. Dat was het motto aan het begin van set 4. De hoop op een punt verdween echter toen we niet meer tot scoren kwamen en het blok ook niet meer werkte zoals in set 2 en 3, met uitzondering van Simon, die er blokkerend bovenuit stak. Alweer snel een kloof in het voordeel van Menen maakte het voor ons te moeilijk om nog tegen te stoten. 25-21. 3-1
Het belangrijkste is gezegd, er valt niets meer op aan te vullen. Soms een moment van collectieve of individuele sterktes, afgewisseld met teveel collectieve negatieven.

Volgende week hebben we weer een topper op bezoek, wanneer Knack Roeselare op bezoek komt. Hopelijk zitten zij met dichtgeknepen billen af te wachten, na de scouting door hun coach tijdens onze wedstrijd in Bredene. Hopelijk halen wij dan ook het niveau dat we tegen de kustploeg brachten.
VKt Torhout - Knack Roeselare op 6/12 om 20u30

verslag: Jasper Bataillie