1e Divisie VC Temse -VKt Torhout 0-3
(18-25 23-25 20-25) Cijfers zeggen niet alles...

De eerste set kende een gemoedelijke start. Pas bij 10-10 (met Laure aan opslag) kon VKt een kloofje uitbouwen. Eva en Celine (eerst met een aanval en dan met een 'kill block') brachten de score naar 10-14. Temse klampte nog aan, maar wanneer Laure op haar beurt aan de net enkele succesvolle aanvallen liet noteren, was het duidelijk dat deze set niet meer zou verloren gaan (eerst 16-20 en dan zelfs 17-22, met een goed blok van Celeste, jawel). Laure en Celine scoorden de laatste punten (20-25).

Ook in set twee bleven beide ploegen aanvankelijk gelijke tred houden (tot 5-5). Maar dan ging geheel onverwacht het licht uit bij VKt. Aanvallend lukte er nog weinig. De verdediging leek op kaas met gaten (dichterlijke vrijheid van de schrijver). Temse diepte de kloof steeds verder uit : van 10-8, naar 17-10 en uiteindelijk zelfs naar 20-12. Toch was de set nog niet verloren! Met Celeste aan opslag (met een reeks van 6 punten) viel alles weer in de plooi. Laure scoorde een aantal belangrijke punten. Ook een pluim voor Celine met opnieuw enkele dodelijke blocks. VKt kwam langszij bij 21-21. De laatste punten waren razend spannend. Toch wisten onze meisjes deze set nog binnen te halen. Het is niet eerste keer van dit seizoen dat VKt zich uit een uitzichtloze positie kon wurmen, maar deze set leek toch echt op een stunt van Houdini (23-25, na een achterstand van 8 punten bij 20-12).

In set ging VKt opnieuw als een bolide van start. Met twee winnende services van Laure en een aanval van Eva stond het vlug 1-4. Maar dan begon de scheidsrechter zich in de debatten te mengen. Met enkele zeer dubieuze beslissingen en een rode kaart voor Ellen hielp hij Temse om opnieuw in de wedstrijd te komen. De potjes kookten over (ook bij onze coach...). Temse vocht terug en het was wachten (na 17-18) op een zeer goede opslag-reeks van Ellen om naar 17-24 uit te lopen (ook dankzij het goede werk aan de net van Karen, Laure en opnieuw Celeste, die elke aanval konden afblokken en het enthousiame van de thuisploeg aan banden konden leggen). De arbiter deed nog een laatste poging om het Torhouts feestje te bederven. Een prachtige aanval van Karen (op match-bal) werd onbegrijpelijk 'uit' gegeven. Het was slechts een laatste stuiptrekking. Bij 20-25 viel niet alleen het doek over de wedstrijd, maar viel ook de zichtbare druk en spanning bij speelsters en trainer weg. De Grimbergen van 't vat kon worden genuttigd.

Op naar onze volgende opdracht !

PS ook onze libero speelde mee en miste geen enkele opslag (en trouwens ook geen recepties)

Johan Lescrauwaet
(papa van de libero....)